Ham maddesi kum olan, ihtiyaca göre içine soda, kalker, kireç, dolomit, feldspa ve benzeri mineraller eklenerek 1500 derece sıcaklıktaki fırınlarda eritilerek şekil verilmesiyle ortaya çıkan maddeye cam denir.
Sadece kumdan cam üretilebilir. Camın üretiminde ana madde olan kum öğütülür ve 1000-1500 derecelerdeki fırınlarda eritilir. Kumun erime noktası yüksek olduğu için içine soda ve kireç eklenir. Bu maddeler aynı zamanda camın kırılganlık özelliğini de azaltır. Renkli cam üretiminde bu maddelere ek olarak kobalt, uranyum, altın gibi maddeler eklenir Bu karışımlar yeterli derecedeki sıcaklıkta eriyerek akışkan bir hal alır. Bu aşamada maddeye presleme, üfleme, iki kere üfleme gibi yöntemlerle şekil verilir.Üfleme teknikleri dekoratif ürünlerde kullanılan yöntemdir. Çelik bir boru ile sıvı hale gelmiş olan cam alınır ve üflenerek şişmesi ve şekil alması sağlanır. İstenen şekle ulaşıldığında soğutulur.
Camın anavatanının Mezopotamya bölgesi olduğu bilinmektedir. Camın gelişimine bakıldığında ise camın ilk olarak uygun kumun bol olduğu ve seramik yapımının gelişmiş olduğu bölgelerde üretildiği kabul edilmelidir. Cam boncukların ilk zamanlarda değerli taşlara alternatif olarak üretildiği düşünülmektedir. En az yarı değerli taşlar kadar önem kazanmış olan cam boncukların çeşitleri ve teknik özellikleri dönemlerine göre yani ait olduğu kültür ve medeniyete göre farklılık göstermektedir. Farklı kültürlerde; Cam genel olarak kolye boncukları, yüzükler, yüzük taşları, bilezikler ve gerdanlıkların yapımında kullanılmıştır. Anadolu da cam boncuklar, özellikle Pers döneminde altından yapılmış bilezik veya kolyelerde kullanılmışlardır. Halka kısmı camdan, uç kısımları altın hayvan başı figürleriyle süslü bileklikler günümüze kadar ulaşmıştır. Camın, altından yapılan kolyelerde değerli taşların yanında veya bu taşların taklidi olarak kullanıldığı da görülmektedir. Myken Döneminde cam boncuklarda, plakalarda, pentanlarda ve kakmada kullanılmıştır. Yunanda ise boncuklar Geometrik dönemden itibaren, mühürlerde M.Ö.6.yüzyıldan itibaren kakma ve yüzük taşı olarak kullanılmıştır.
Boncuk, cam, taş, sedef, inci, kemik, plastik vb maddelerden yapılan genelde ip, misine yada tel geçmesi için ortası delik çoğu yuvarlak ve renkli süs tanesi. Genellikle takı ve aksesuar alanlarında kullanılır. Boncuk üretimi düşünüldüğü kadar kolay olmamakla birlikte killi çamurdan yapılmıştır fırının 1000 derece sıcaklığı karşısında akıtmadan bozmadan kıvamını mütemadiyen koruyarak boncuk yapmak ustalık istiyor. Boncuk bir ya da iki şişle yapılıyor ve şişlerin ucundaki cam ustanın hayal gücüne göre yüzlerce farklı türde şekillenebiliyor. Renk renk ve boy boy farklı şekillerde ve çeşit çeşit boncuklarla takı ve aksesuar yapabilirsiniz. Türk cam ustaları renkli cam üzerine göz şekli ekleyerek ürettiği nazar boncuğudur ve yarattığı algı dünyanın neresinde görülürse akla türkiye yi getirecek kadar güçlüdür.
Genelde nazar boncukları şeklinde olur. Bu bağlamda bakıldığında kişinin dünyaya açılan penceresi gözdür ve göz her türlü, iyi ve kötü, düşüncelerin ilk çıkış noktası olarak kabul edilir. Bu yüzden bakışlardan, kötü gözlerden korunmak amacıyla emici özelliği olduğuna inanılan mavi renkli taşlar eskiden beri kullanıla gelmiştir. Ve son halini günümüzdeki çeşit çeşit nazar boncukları olarak almıştır. Şu an, gerek inanç gerek gelenek, gerekse de süs eşyası olarak pek çok kişi nazar boncuğunu günlük yaşantısında çok sık kullandığı yerlerde bulundurmaktadır. Nazar boncuğu yapılırken içine kurşun dökülür. Bunun da iyi şans getirdiği söylenir
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.